Frans v Rijn en Jan Jonkman. Misschien hebben jullie het niet geweten van Leo Schneider en Theo Scheren. Van jullie op site heb ik gelezen dat klopt wel, maar de reden van Leo Schneider op het instituut was een knappe jongen en Br. Theobertus mocht hem helemaal niet dat hij er genoeg heeft gezien of het gehoor vertelde van iemand. Leo was wel erg verliefd op de dienstmeisjes van hem in contact. En ook Mhr v Lierop was een spionnage op het instituut en zag hij zeer scherp en de aanwezigheid op de speelplaats, speelzaal en voetbalveld en vooral het gehoor van het woorden dat Br. Theobertus hem alles verteld voor de beloning de stiekum de pakjes cigaretten heeft gekregen. Daarom hebben ze elkaar het plan gemaakt voor Leo naar de Oud-leerlingen wordt gestuurd en werd door de jongens geprotesteerd weer terug bij de jongens was gekomen.
Theo Scheeren dat de een grote jongen kwam op het instituut in 1942 toen hij de lager school heeft afgemaakt. Die brengt het helemaal niet gelukkig op het instituut dat Theo op het voetbalveld van tegenover de woning van de Burgemeester van St Michielsgestel dat hij in de tuin stond kijken naar de voetbalveld waar de elftallen hebben elkaar gespeeld. Theo zag hem, dat hij heeft hem het scheldwoord uitgesproken dat U ben de lid van N.S.B. met de omgaat van de Duisters. Het was zeer ernstig laaiende in de grote eetzaal kwam Br. Overste Cheophas de mededeling aan Br. Theobertus werd afgegeven, dan begon Hij zeer erg kwaad en zeide hij het woord over zeer zwaar straf voor jullie allemaal. Als wie een jongen fout was kregen de alle jongens de straf deed Br. Theobertus altijd en later niet meer. Hij stond op de bank met 2 handen in het gebaren, dat een jongen (Theo) heeft op het voetbalveld tegenover de burgmeester uitgescholden met het woord over N.S.B. met de duisters omgaat en vloekt hij maar even en waarschuwt hii tegen de jongens . als jullie onder de wandelen de voorbij de huize Ruwenberg, Beekvliet Seminarie mochten niet de bespottelijk woorden uitgesproken en gebaren, anders de duisters kunnen hier op het instituut alle Broeders opgepakt en vervoerd naar het kamp. Plosteling maakte hij de brede plat hand en beweegt hij dat willen zeggen dat jullie moeten goed overdenken dat krijgt het heel zwaar straf. En Mhr v Lierop wist het dat wou hij Theo zo onmiddelijk van het instituut wegstuurt, maar deed hij het niet door het vrees wat zou Theo wat het woord uitspreekt over het instituut wat hij heeft meegemaakt en gehoord. Na W.O. II werd Theo overgeheveld naar de oude-leerling dat hij beviel het goed en werkte met de oud leerling Mhr Bierens op het boerderij, daarna werd hij door Mhr v Lierop naar huis....... gestuurd.
Ik wil jullie ook zeggen dat ik in het weekend bezoek op het instituut kreeg ik de waarschuwing van Mhr v Lierop en Br. Theobertus dat moest ik zelf zorgen om ik de dienstmeisjes geheel het buiten blijven te houden. anders was het slecht voorbeeld voor de jongens zeiden ze tweeen. mijn heb helemaal geen geantwoord. dus ik heb er niets mee te maken over de dienstmeisjes en de jongens die in stiekum hebben in contact gehad en bleef ik altijd neutraal.
Frans o wat bent je brave jongen die je op het instituut in 2 jaar lang heeft niet gebiecht dat begreep ik het, zoals ik van mijn 9 jaar oud ben ik het gedwongen naar de biechtstoel om te biechten wat ik op het instituut heb gedaan Bv Schoenveter, knopen, wat de kapotte dingen, ongehoorzaam, in de kapel niet heb gebeden, stiekum naar de W.C zonder de broeder vragen enzv. De afvallige potloodjes met de kleine blanco papier en half stukje gom allebeiden klaar in het ledige sigaardoos onder het begeider Br. Corsinus achter de bank zat bidden. Elke jongens moesten een papier met de potloodje en gom van
het ledige sigaarendoos halen en naar de bovenvan bank op papier schrijven over het zonden wat heeft dit gedaan en wacht tot aan het buurt ben ik in de biechtstoel waar daar de biechtvader ( Mhr v Uden ) zat en lacht hij zo vrolijk en ik gaf de papier aan de biechtvader en las hij de papier en zeide hij bidt maar 3 onze vader en 3 weesgegroet voor de vergeffenis van het zonden en kreeg ik het zegen en vroeg ik de biechtvader asjeblief het papier terug aan mij geven. Eerste zeide hij dat zal wel zorgen om de alle gegevens papier laten te verbranden. ik ben helemaal niet mee eens, dwong ik naar de papier terug geven aan mijn hand en zal ik zelf laten vernietigen in W.C. want in de kapel stond geen prullebank waar ik op het instituut de prullebak heb helemaal niets gezien. alleen in de klas en in de schoen/kleermakerij wel. Ik vraag maar af of de andere jongens de papier aan de biechtvader heeft gegeven of terug in de ledige sigarendoos laten liggen dan wordt allebeiden vernietigen door het verbrand. Hoe was het wel vertrouwen of niet vertrouwen, Juist dat ik met de vakantie naar huis ging en dan ben ik het gewoonte elke zaterdag ging biechten dat door het instituut heeft mij het gedwongen. Toen op zaterdagmiddag ging ik naar de pastorie in Breda voor het biechten bij de Pastoor . Dat wist hij dat ik doof ben en gaf ik de papier wat ik het zonden heb geschreven ( wat op het instituut heeft opgedragen ) en las de pastoor met zijn vriendelijk gelach en keek hij dat een onschuldige doof jongen en zeide pastoor " Je hoefde niet hier alles komt bichten van het kleine zonden en wel alleen het hoofdzonden. Ik stond van te kijken en zeide ik dat ik heb het geleerd van mijn biechtvader Mhr v Uden en Mhr v Lierop en ja zeide de pastoor verder dat de priesters van het instituut hebben je de bange gemaakt van het kleine zonden, want God kijkt ook niet naar het zonden en kijkt vooral aan het hart van de mens. Ik begon van mij zelf mogelijk denken en wat en hoe de christelijk opvoeding op het instituut ? Toen Mhr v Uden op 8 Januari 1938 op het instituut als de priester-leraar en maakt hij het boeken voor de jongens die ze in het binnenkort voor de eerste H Communie die op de boek met de tekening van de mens zijn hart met de kleine zwarte vlekjes dat ze heeft gezondigd dat was het verplicht bij de biechtvader om te biechten en de groot plekjes in het hart dat was zeer zeer verplicht naar de biechtstoel om het zonden aan God d vergeffenis te vragen, anders mocht niet ging communieren. Dat het gemaakte boeken door Mhr v Uden heeft de jongens nog erg bang gemaakt zoals mijn pastoor in Breda heeft gezegd. Eenmaal heb ik de lange weken niet gebiecht en wist Br. Alcunio dat en kreeg ik de hand van hem aan mijn oor vast en trekt het mee naar de kapel dat ik nu moest biechten. Ik nam de papier en potloog mee naar de bank zitten en wacht tot mijn het buurt en ging ik naar de biechtstoel bij de biechtvader Mhr v Lierop en gaf ik de papier aan de biechtvader en zeide hij dat de papier was helemaal blanco. ja dat ik ben het gedwongen om hier te komen biechten en niet naar mijn de wens dat ik helemaal geen zonden in mijn hart genomen en de biechtvader zeide mij sta nu op en gaat maar weg. Ik ben het gewoon weg gegaan naar de speelplaats en later wist Br Alcuino dat ik heb niet gebiecht. het is zeer duidelijk dat was helemaal niet geheim van het biechten. daarom bleef ik weg en waarom de Broeders onder het biechten met de bichtvader van het buiten instituut hebben genomen en de jongens niet . dat was niet eerlijk,
Br. Theobertus van hem het klacht er voor dat de grote jongens zo erg ongehoorzaam als het tijd was werd hij de jongens opgeroepen om het gezamelijk in de rijen klaar te staan. en kwam door de goede idee van Mhr V Uden dat hij op de avond in de grote speelzaal het preek wordt gehouden. het was zeer mooie preek over H Antonius die hij preekt naar de zittende mensen op de gras, maar de enige mensen liepen weg en H Antonius zag dat was erg droevig dat de mensen luisteren hem niet en smeekt hij aan God dat er vlogen de vogels aan de boom zitten en luisterden ze naar het preek van H Antonius. Daarvoor de jongens luisteren het mooiste preek van Mhr v Uden daarom moeten jullie ook luisteren. Van mij blijft in mijn gedachten dat was zeer mooi en wou ik het boek over het verhaal van H Antonius hebben. Ik ging naar het klooster Kapucijnen in Breda binnen, dat had ik de Pater Angelius gevraagd of hier het boeken over het verhaal van H Antonius die zou ik graag het bruikleen voor het lezen en zeide Pater dat was het goed en kreeg ik van hem een mooie boek over H Antonius. Ik vertel dat ik heb het preek van de priester Mhr V Uden de leraar van het Instituut voor Doofstommen te St Michielsgestel gehoord verteld het was zo mooi over H Antonius het preek aan de aanwezig mensen, maar liepen het gedeeltelijk mensen weg en H Antonius was zeer droevig dat de mensen hem niet wilde luisteren en smeekt hij aan God dat er vlogen de vogels naar de boom zitten om te luisteren. Pater lacht dat je het woorden hebt gezegd maar bestaat het niet en wel veel voor de mensen heeft gepreekt en wonderen te verrichten. ik ben wel verbaasd hoe kunt Mhr v Uden het mooie preek aan de dove jongens met de glimlach van hem. dat ze vonden zeer prachtig dat was het bedoeld door het klachten van Br Theobertus dat de jongens niet wilden luisteren als het tijd was en moesten ze in de rijen klaar stonden. En dan Br, Theobertus was goed tevreden dat de jongens nog het verbeterd van het luisteren wat hij het zegt dat de grote dank aan Mhr v Uden. Zo hoe en wat het vertrouwen op het instituut helemaal niet.
Rene' van der Veen.

Jan, Ondanks mijn ondeugd tijdens mijn opleiding als typograaf ben ik toch blij dat ik geslaagd ben, Mr. Bevers heeft dat drie jaar ook niet gemerkt en de cheffin van de dienstmeisjes ook niet, we hebben het afgesproken op tijden waar het niet zo druk was, een mooie tijd had ik wel. En in Wassenaar deed ik hetzelfde, maar kreeg daar geen straf voor van mijn ouders!!! In het begin van mijn opleiding voor typografie ging Mr. Bevers al om 18.00 uur naar huis, dus een uurtje vrij hadden wij, maar soms moesten wij toen huiswerk maken in de kamer van Mr. van Uden!!

Frans, over de omgang met meisjes gesproken, en ik las dat je met een dienstmeisje had gekust onder de trap bij de drukkerij en dat zou ik er nooit durven doen en was ik te verlegen jongen geweest en wist totaal niets hoe het moest. Ik praatte wel graag met meisjes maar wist verder niets hoe ik er aan zal durven en wie zou dan de eerste stappen nemen en was ik maar amper 17 en 18 jaar oud en was zeker ook bang dat je gezien of gesnapt wordt met je storend vlinder in je buik en als je daar toch gesnapt wordt zwaait dan heel wat op de jongensafdeling dan ga je eruit en heb je dan geen verdere opleiding kunnen volgen en diploma kunnen halen. Dat punt was voor mij veel belangrijker geweest dan achter de meisjes aanlopen of affaire krijgen. Dan beperk ik het liever tot een kort gesprekje en daar kun je ook vlinders in je buik krijgen.

De dienstmeisjes hadden zeker ook een fikse waarschuwing gekregen van hun cheffin die de opdracht kreeg van zuster Borgia en zeker weer van Mr.v. Lierop.

Jan Jonkman, ik moet je wel vertellen dat ik in mijn laatste 2 jaar niet meer gebiecht heb bij de twee priesters, als Bro. Theobertus het merkte dat ik later in de eetzaal van 16.00 uur kwam, dacht hij al dat ik gebiecht had!!!
Het zal wel kloppen van de opdrachten van Mr. van Lierop aan Bro. Theobertus.
Ik weet ook niet precies in welke schoolklas Leo Schneiders zat, niet in de Klasse 12A en klasse 12B, wel zat hij in dezelfde groep bij de kleermakers van groep 12A en groep 12B.
Ik denk dat Theo Scheren in de klas zat van Jopie Hartman, enz..
Ik geloof ook niet dat de jongens van toen met de dienstmeisjes durfden te praten of een kusje te vragen, heel veel heb ik geboft met onder de trap bij de drukkerij, hoeveel kusjes ik daar gehad heb, weet ik niet meer. Charlotte is daarover door mij ingelicht en erg vond zij het niet, ik was wel een ..... jongen.!!!!

Frans, wat je schreef dat Leo Schneiders en Theo Scheeren tijdens je laatste schooljaar door Br. Theobertus zonder reden naar de oud-leerlingen werd gestuurd, zeker alweer in opdracht van Mr.v. Lierop die altijd weer voor het zeggen had en door jullie protesten en gesprekken weer teruggekeerd en dat Br. Theobertus alweer moest slikken. Mr.v. Lierop zou jullie nooit wilden vertellen waarom hij dat deed en draaide alles eromheen en vermoed ik dat hij de biechtgeheimen losliet, wat eigenlijk niet mocht van de kerkelijk wet en vandaar dat er bij de wekelijkse verplichte biecht dat aan de kant van Mr. v. Lierop heel erg weinig jongens bij hem gingen biechten en bij Mr. v. Uden bijna alle banken vol biechtelingen. Die jongens hadden toch alle tijd en wisten heel goed dat Mr.v. Lierop nooit te vertrouwen was geweest.

Wat was Leo Schneiders zijn vaste klasgenoten en zat hij misschien niet in de B-klas van Br. Otgerus en hij werd gezien als een knappe jongen. Ook van slechthorende Theo Scheeren wist ik niet wie zijn vroegere klasgenoten waren. Hij is vaker gezien op de boerderij waar hij werkte op het land evenals andere oud-leerling zoals Gerard Bierens.

Op de foto in IVD-variatie 1 en site 45(Groep jongens 1) zie je dat Leo Schneiders, helemaal bovenaan en vierde van links en Theo Scheren één rij naar voren tussen jou(Frans) en Jacob Bleeker en deze foto was nog van twee jaar terug(1949) gemaakt. Ik stond bijna vooraan, links knielend, met mijn linkerhand onder mijn kin steunend, want ik had al een zware hersenpan vol geheugen, vandaar dat ik alle namen en hun woonplaatsen nog weet en onder dat desbetreffende foto beschreef.

Jan Jonkman en Frans v Rijn. zeg jan wat je hebt overgeschreven over mij, Herman v Kesteren, Johan de Wagenaar en Gerard Schulde dat alle viereen het gelijk hebben op het instituut bij de eetzaal bij de oude leerlingen gezeten, maar opeens drien van vier werden teruggeroepen door Mhr v Lierop ( Herman v Kesteren en Johan de Wagenaar , later Gerard Schulte ) de afhankelijk apart in de spreekamer aan de tafel hebben gezeten als de kleine eetzaal en kregen ze goed en heerlijk maaltijd. En ik bleef bij de oud-leerlingen dat ik zelf heb gewild. Later toen Herman v Kesteren zijn het klachten dat hij was niet tevreden over zijn de wens met de heer Mhr v Lierop dat bracht het te veel beloven met weinig geven en verlaat Herman van het instituut naar huis en vertelde hij mij dat was zeer groot hopeloos zaak op het instituut. en Johan was alleen en wordt hij bij de grote jongens in de eetzaal gestuurd. En voor Gerard Schulte bleef ook achter dat hij was zeer teleurgesteld van zijn trouw Br. Alcuino dat hij in 1949 naar het verre land ( Ned Indie ) was vertrokken. Gerard bleef hij alleen met de steun van Br. Theobertus daarna tenslotte hij naar Nijmegen bij de Jurzietklooster aankwam.Voor Johan de Wagenaar dat door Mhr v Lierop zijn een goede idee heeft gekozen dat Johan de voortaan bij de grote jongens mochten bijven in de eetzaal, speelzaal, speelplaats. dat weet misschien niemand dat Br. Theobertus allang als de groepleider van de grote jongens kent hij bijna helemaal het gebaren van de jongens niet, daarom Mhr v Lierop stuurde Johan bij de grote jongens van hem de boven leeftijd 25 jaar in lang jaren dat omdat Johan was een hardhoorende dat hij alles goed kan
verstaan wat de jongens met elkaar hebben overgesproken. het lijkt wel dat Mhr v Lierop en Br. Theobertus elkaar hebben Johan uitgelokt om alles mogen te weten van de jongens bijvoorbeeld over de meisjes en ook wat de schuine hebben gesproken. Toen Mhr v Lierop in 1955 van het instituut verlaat en kwam Mhr v Eijndhoven op het instituut dat hij had wel gemerkt van de jongens wat zo anders die lijken op dat ze erg bang van de anderen ( Broeders priesters en Zusters ) en dan Mhr v Eijndhoven werd Johan de Wagenaar opgeroepen om voor hem de zekerheid krijgen te weten en vroeg hij Johan. Hoe komt dat de jongens hun bijelkaar de gapende als het bezoeker op de speelplaats het voorbij zijn gelopen ? en ook de anderen waren bang dat ze niet helemaal durven zeggen als ze wat graag wilden dat was het verboden. Johan moest wel eerlijk zeggen dat hij zelf ook heeft fout gemaakt dat hij de volledige volwassen bij de jongens hebben opgeleid en vertelde hij ook dat was het verboden dat de jongens met de meisjes ( dienstmeisjes ) in contact met het gesprek bv. Goede dag, mooi weer, prettige weekend enz en ook van hem wat ook heeft fout gemaakt, vertelde hij alles. Later kreeg Johan de goede advies van Mhr v Eijndhoven dat Johan van zijn leeftijd 31 jaar in 1959 voor hem het beste naar huis mocht gaat. Johan vond het best en ging hij zo onverwachts van het instituut naar huis. Paul v d Merkhof wordt naar de oud-leerlingen gstuurd door Br. Theobertus in 1945, omdat hij de volwassen van 21 jaar oud en Johan zijn leeftijd 17 jaar tot met 31 jaar mocht bij de jongens blijven. Toen ik onder de retratie in 1959 op het instituut aankwam en schrok Johan dat ik over een week gaat trouwen, met zonder hem het wist dat ik al de verkering met Paula in 1958 en ook van het instituut ook helemaal niet wisten. En Frans schreef dat Leo Schneiders en Theo Scheren waren geheel onverwachts bij de oud-leerlingen gestuurd ja dat wist ik dat ik al bij de oud-leerlingen op bezoek kwam en kreeg ik het gehoor van Leo Schneider dat hij heeft met Br. Theobertus in de grote speelzaal gevovhten met de biljartstok door het misverstand van het uitspraak door Br. Theobertus dat wel misschien hij was verliefd op dienstmeisje en Theo Scheeren kwam op het instituut als de verdwaalde jongen dat zijn ouders waar zijn gewoond. hij was echte horende jongen en werkt hij op de boerderij van Ivd, daarna wordt hij door Mhr v Lierop van het instituut naar het buiten waar ..... gestuurd. Het was wel een laaiende bij de 0ud=leerlingen dat de jongens hebben geprotesteerd bij Mhr v Lierop en Br. Theobertus, daarna was alles in orde gekomen dat ze weer terug bij de jongens zijn gekeerd. Ik ben op het instituut geheel neutraal gebleven en ook van en af toe bij de jongens in contach heb gehad en zag Mhr v Lierop helemaal niet op het gemak dat hij mij goed heeft gezien, maar sprak hij bijna nooit met mij en laat hem maar gerust stellen. Frans en Jan hadden wel gelijk wat jullie hebben het geschreven dat de jongens zo streng verboden met de dienstmeisjes in contacht met het gesprek en de Broeders mochten het wel ja dat ik zelf heb gezien dat Br. Josaphat en Br Leovigils de allebeiden hebben de contact met een paar dienstmeisje in de kelder waar daar de voetenwassenkamer, dat heb ik wel vermoedelijk gedacht , dat ze met de dienstmeisje elkaar
hebben gevrijd en gekust en later vertelde de oud-leerling mij dat hij zelf heeft ook gezien toen in de oorlotgtijd in 1944 gebeurde was. Ze mochten het wel en de jongens krijgen het strenge verboden. Het was goed duidelijk dat jullie van het vroeger het overal wat hebben gezien en meegemaakt dat kunnen van het hele leven nooit vergeten, zoals ik ook hetzelfde. UItspreken en schrijven van mij vond het zeer prima !!!!
Rene van der Veen.

Jan, wat je schreef over een gesprek tussen oud-leerlingen en jongens van het ambachtsschool was verboden en eveneens ook jongens van het ambachtsschool en basisonderwijs was ook verboden maar het meeste veto ging naar de dienstmeisjes, waar ik het niet mee eens was en toch deed. In mijn tijd werden Leo Schneiders en Theo Scheren opeens naar de oud-leerlingen gestuurd, Wat waren mijn jongens van de 12e klas kwaad op Bro. Theobertus en ik ging naar Mr. van Lierop en na een boos gesprek werd het goedgekeurd, en die jongens mochten weer terug. Maar het mooiste was dat ik van alle jongens dikwijls een gesprek en een kusje kreeg van een dienstmeisje, dat gesprekjes werd gehouden onder de trap die naar de oud-leerlingen (bij de drukkerij) ging, niemand heeft dat gezien. Nou ik mag hier ook wel zeggen dat ik toen 18 en 19 jaar was, nou met meisjes was het toen al normaal om mee om te gaan en een gesprekje te houden, maar de broeders van toen waren nog niet normaal. Daar hou ik me hier nog aan vast, want de broeders mochten wel met de dienstmeisjes praten en .....

Rene en Frans, zoals Rene schreef in zijn lange verhaal dat Paul v.d. Merkhof als 21 jarige bij de oud-leerlingen werd gevoegd en in opdracht van wie??? Ik denk Mr.v. Lierop zeker en ik vind het echt belachelijk dat Paul tussen oude mannen mee moest eten en waarom niet tussen de jongens van de hoogste klas die bijna allemaal 18, 19 en 20 jaar oud waren of wilde Br. Theobertus dat misschien niet en waarom dan ook niet? Mr.v. Lierop had toen alles voor het zeggen en Br. Theobertus hoefde maar te slikken.

Ook jij(Rene), Herman van Kesteren, Johan de Wagenaar en Gerard Schulte werden na hun terugkomst op het instituut bij de oud-leerlingen gevoegd en daar ook mee-eten.
Alleen wat ik heel vreemd vond dat alléén Johan de Wagenaar bij de grote jongens bleven mee-eten. Wij als 12-klassers, het laatste schooljaar zaten aan hetzelfde tafel met Johan de Wagenaar aan het eind van de tafel om ons in de gaten houden en om af te luisteren waarover wij spraken. Omdat wij allemaal nog flink in de puberteit waren werd er wel eens schuine of vieze moppen verteld en daar stak Johan een stokje voor. Zeker had hij achter de rug om met Br. Theobertus afgesproken dat te doen, maar wij wisten wel beter en vertrouwde Johan helemaal niet en er was wel eens een flinke discussies geweest onderling tijdens het eten en wij konden hem wel pesten en hij was wel eens kwaad dat wij soms wel eens te ver gingen. Intussen werd het eten koud.

Frans, zoals je ook wist dat de jongens van de basisonderwijs als de jongens van de ambachtschool mochten elkaar geen contact hebben en dat had Br. Theobertus ons strikt verboden zeker in opdracht van Mr.v. Lierop en de reden waarom dat Br. Theobertus en Mr.v. Lierop te ver dachten dat de groten de kleineren konden verleiden op sexueel gebied.

Bijvoorbeeld als ik in de 8ste klas als scholier en mijn boezemvriend in de 9e klas als ambachtschool-leerling mochten zelfs geen contact hebben en wij deden toch heel stiekum toch in contact blijven als wij maar niet gezien worden. Ondanks allerlei verboden was er toch heel wat gebeurd en de jongens waren ook niet dom hoor.
Ook mochten de jongens geen contacten hebben met de oud-leerlingen om hetzelfde reden.
Zelfs mochten wij ook geen contact hebben met de dienstmeisjes en al had ik toen erge behoefte om een praatje te maken en Br. Theobertus kon geen vrouw-persoon uitstaan en veel later wel toen hij gepensioneerd was had hij wel regelmatig contacten met vrouwen wanneer hij naar het dorp ging om ergens koffie te gaan drinken en praatjes maakten.

Jan Jonkman Je schreef dat Paul nog in het leven zou 79 jaar oud. neen dan 89 jaar oud. En dan begrijpt je niet zoals ik ook , waarom dat Paul op het instituut aankwam in 1943 ? Ik heb het genoeg geweten dat op het instituut bleef altijd geheminzinnge dat niemand hoefden het niet weten, zoals in wat het gebeurt was in de oorlogtijd, mishandelingen, onrechte opvoeding, enz die alle zijn geheel in doofpot gestopt en komt er nooit meer uit wordt gehaald. Alle Broeders die ze in het graf lagen de overblijfsel de beenderen en alles het vergeten en vergeven!!!! makkelijk gezegd.

Hier vertel ik over het leven van Jan Bettonville dat ik al reeds op site heb geschreven Log 527.
Voor mij valt wel beetje zwaar op site schrijven, want Jan zijn ouders leefden heel zwaar met hun grote offer van hun zoon Jan, vooral zijn vader en moeder hielden heel veel om Jan dat vermoed ik dat Jan was de enige zoon van zijn ouders. Vader was de kleermaker in eigenzaak en winkel aan Vughterstraat Den Bosch dat het bekende heel goede zaak bij de Frima Bettonville dat Vader dacht van te voren om de later de zaak aan zijn zoon Jan zou overneemt. Dan stuurt de ouders zijn zoon Jan op 4 jarige leeftijd naar het Instituut voor Doofstommen te St. Michielsgestel in 1932. Het Jan jongentje op de voorschool met mij altijd samen hebben geleefd en in 1934 werden wij overheveld naar de jongensafdeling en bleven samen nog in de klas van 1e naar 10e klas hebben gezeten. Jan was heel gemakkelijk en rustig jongen en leefde hij op het instituut erg veel heimwee op zijn ouders, toen hij als de kleermaker in 1939 naar de boven kleermakerij kwam en liep hij naar het raam kijken naar waar de kerk St Jan te Den Bosch stond, Jan wijs zijn de vinger toe en zeide dat zijn ouders woonde in huis te Den Bosch die bleef elke dagen hetzelfde het sprekende woord van hem over zijn ouders. Zeer groot heimwee ! Zijn vader betaalde het geld voor zijn zoon op het instituut zou hij Jan op de prijs stellen dat hij op de school en in de kleermakerij zo mogelijk goed best doet en kreeg hij altijd mooie rappoort met het voldoende cijfers punten. Jan leefde op het instituut wel goed en gelukkig. Op iedere week op de avond in de grote eetzaal kwam de oud-leerling Jan v Heeswijk in het bezig de boodschap van Jan Ouders voor Jan brengen de pakketje, brieven enz. Het bleef al jaren door. Toen ik bij hem in de klas bij Br. Judocus zaten en kwam Br. Josaphat de ziekenbroeder in de klas met het fles Levertraan en een eetlepel mee voor Jan dat hij elke dag een eetlepel levertraan moest inslikken. Waarom? dat weet ik niet en Jan ook niet. Toen Jan in 1944 het geslaagde kleermakerleerling diploma ging van het instituut verlaten. Later vertelde Br. Josaphat mij dat Jan Bettonville het gezondheid die het bijna de vergelijking van Paul van de Merkhof ( Niervergifting ) Ik ben weer verstomd van mijn twee vrienden die elkaar bijna hetzelfde het gezondheid niet zo goed. Toen Paul v d Merkhof zijn gezondheid niet zo goed best en kwam ik ook bij Jan thuis op bezoel en lag hij op bed en wacht op voor de opname van het Ziekenhuis St Johannes de Deo.
Jan van zijn 17 jarige leeftijd werd hij in het Ziekenhuis opgenomen voor de operatie van een van twee nieren moest verwijderen. Na de operatie werd Jan nog beter, maar moest nog altijd onder de toezicht van de huisarts.
Jan leefde nog anders dan het vroeger op het instituut, dat deed hij heel voorzichtig, voordat zorgt hij om niet de ziek te worden. Maar zijn vader had zeer groot bezorgd over hem en houdt hij meermalen de contact met de specialist van het ziekenhuis. En zijn moeder zag wel uit dat ze was diep teleurgesteld. Het valt heel zwaar in de huisgezin dat ik zo meermalen bij Jan Thuis op bezoek kwam dat ook voor Jan ouders steunen. Voor mij het leven ook zwaar dat ik voor twee ( Paul v d Merkhof en Jan Bettonville ) heb meegeleefd en kreeg ik de steun van Br. Epolonius en zeide hij zo wel erg wat hij en ik hebben alles wat meegemaakt van de 2 ziekte jongens van 21 en 17 jaar.
Jan zijn oom woonde in Breda en kwam hij bij mij thuis op bezoek, laat hij mij weten dat Jan thuis weer op bed lag en lijdt hij van 2e niervergifting. O. wat zo erg dat zou voor Jan van het leven redden?? In het weekend ging ik naar het instituut de langs bij Jan thuis op bezoek en kwam Jan Moeder naar mij en gaf ze mijn had vast houden dat begreep ik het goed dat vond ik erg voor Jan moeder en vader. op de vooravond ging ik naar het instituut en zag ik Paul v d Merkhof zat aan de tafel de courant lezen en leefde ik met hem van mijn grote zorg dat ik de weg vinden naar Jan en Paul. Jan thuis op bed werd door de ambulance naar het ziekenhuis gebracht voor het onderzoek bij de speciaal specalisten uit St Radboudziekenhuis uit Nijmegen. Jan vader kwam ook daar en hij handelde met de specalist van het geld de hoogste bedrag voor zijn zoon Jan zijn het leven kan redden van de behandelingen. Het gesprek van hun elkaar zeer erg zwaar dat de specalist sprak van hem de moedige met Jan vader die moest hij dat weten over het toestand van Jan wordt niet meer geholpen, want Jan heeft maar een nier, als die er uit wordt gehaald dan Jan haalt zijn het leven niet meer. . ( vroeger niet het bekende woord van de nierverplantig van de anderen ) Jan Vader was wel eventjes woedend en bleef hij het dringend met de specalist met het hoge kosten wordt betaald. Ik zag daar vond ik erg pijnelijk van mij zelf wat Jan vader het woord had gesproken. Jan Moeder bleef de voorlopig weg in de gang op de stoel zat en ik kwam bij haar troosten, dat weet ik ook niet wat moet ik voor Jan doen? Op de avond kwam ik op het instituut en vertel ik aan Br. Epolonius wat bij Jan in het ziekenhuis van zijn vader met de specalist heeft gesproken met het betaalde kosten van het hoogste bedrag om zijn zoon Jan zijn het leven kunt te redden. Het valt heer zwaar in het Huisgezin. Zo zei ik het was zeer groot verschil de ziekte van Paul v d Merkhof en Jan Bettonville. Br. Epolonius antwoordt dat de liefde en leed samen van het leven blijven altijd verdragen. Ik kwam wel het juiste voor het laatste bezoek bij Jan in het ziekenhuis, vertelde Jan mij dat hij had het gevoel van zijn het leven wordt niet oud. en ik keek hem dat Jan zijn het gezicht zo vrolijk uitstraalt en later vroeg hij mij dat ik de plasbuisje uit de nachtkastje haalt en plast hij onder de bed, daarna gaf hij mij terug en zag ik zo zeer felle bloedurnie in de plasbuisje zat en zet die in de nachtkastje en later dacht ik in de gang dat Jan de langzaamerhand ging sterven.
Op Woensadag 25 Mei 1949 een dag voor het Hemelvaartsdag van Jezus kreeg ik het gehoor vertelde van Jan oom dat Jan is in het ziekenhuis overleden en dan ik op zaterdag 28 Mei 1949 naar Den Bosch de begrafenis van Jan heb bijgewoond en mijn alle klasgenoten waren aanwezig en ook de directeuur J v Overbeek en priesters v Lierop en v Uden en enige Ivd Broeders . Ik ging naar de rouwkamer waar Jan daar ligt geopenbaard voor het afscheid en Jan vader en moeder ook er bij toen het uitvaart begint dan zou de deksel van de doodkist dicht ,maar vader houdt er tegen en wilde hij nog minuten zijn zoon Jan blijven kijken en kusje op het voorhoofd en Jan moeder volgt ook mee, daarna wordt de doodkist dicht gedraaid met 4 koperen schroeven. De Ouders zo erg diep bedroefd de weg met de lijkstoet naar de kerk en naar het kerkhof in Noord Den Bosch werd begraven. Nadien de gezamelijk de bijeenkomst in de zaal de broodjes met koffie worden aangeboden en nam ik de ouders van Jan het afscheid en beloof ik dat zal de langs bij hun op bezoek komen dat was het afgesproken. Tegen de avond kwam ik op het instituut op de stoel zat en kwam Br. Epolonius naar mij toe om mij te conduleren van het verlies van het beste vriend Jan en antwoord ik Dank u wel dat van mijn 2 goede vrienden ben ik kwijt.
Jan Bettonville rust in vrede en zou hij op 2 Oktober 1949 21 jaar worden. zo heel te jong van 20 jaar was heen gegaan.
Rene' van der Veen.

Rene en Jan - Ik ken Paul van de Merkhof wel persoonlijk, want toen hij na de oorlog in het I.v.D. kwam wonen was hij al ongeneselijk ziek. Ik heb gehoord (al ben ik doof) dat hij in die tijd al een lief meisje had en ook verloofd was. Juist Mr. A. van Lierop kwam het te weten (zoals Rene het heeft geschreven, een echte Bosschenaar!) van zijn ouders dat Paul ernstig ziek was. Daarom heeft Mr. A. van Lierop namens Mgr. van Overbeek besloten hem in het I.v.D. op te nemen, om zich voor te bereiden voor zijn dood, zo was het vroeger om dat te doen. Van Mr. van Lierop kreeg Paul een nieuwe fiets om af en toe naar zijn geliefde te gaan in Den Bosch. Later is die verbintenis verbroken, en door wie???? Paul was een schoenlapper en ging heel veel met Bro Epolonius om. Zoals geschreven is Paul op de zondag na Pasen (Belokken Pasen) overleden, Bro. Epolonius was er bij toen hij zijn laatste adem gaf. Toen waren al de doven leerlingen nog in de Paasvakantie, zo moet ik wel zeggen dat ik zijn overlijden en begrafenis niet heb meegemaakt. Alles hoorde ik van Bro. Epolonius en niet van Bro Theobertus. Bro. Epolonius vertelde dat Paul een zeer mooie en kalme dood heeft gehad en met een glimlach stierf, dus hij was dankbaar voor zijn leven in het I.v.D.. Nogmaals kan ik zeggen, Paul rust in vrede, ook na vele jaren van nu.

Rene, hartelijk dank dat je het verhaal van Paul v.d. Merkhof had geschreven en nu weet ik wie Paul werkelijk was en zag er wel ziekelijk uit. Ik ben ook op zijn begrafenis geweest en het was net na de Paasvakantie en later vertelde Br. Theobertus ons over de ziekte en overlijden van Paul en dat wij veel moeten bidden voor zijn zielerust en er ging heel wat verhalen rond vandaar dat ik het later ook hoorde.

Ik kan niet begrijpen dat de priesters en broeders Paul v.d. Merkhof constant in de gaten hielden om zijn riskante gezondheid. En waarom Mr.v. Lierop hem een nieuwe fiets gaf om te toeren in het dorp of omgeving en volgens mij steekt er iets achter waarom ze allemaal zo drukte maakten om Paul. Dat hij zoveel water moest drinken dacht men eerst aan de nieraandoening, zoals volgens jou niervergiftiging, maar zeker nog meer dan dat zoals vermoedelijke suikerziekte en daar kwam zeker niemand achter en ook Br. Josaphat, Br. Damacenus en de huisarts niet. Suikerziekten was in die tijd weinig bekende ziekte en hij at normaal door net als anderen.
Omdat Paul zo ziekte had werkte hij als schoenlapper op het instituut en door allerlei sterke lijmen om zolen aan schoenen te plakken moest Paul dat sterke geur nog inademen en daar had zeker niemand aan gedacht en ook Br. Epolonius niet.

Als Paul nu nog geleefd had dan zou hij nu al 79 jaar zijn geworden en hij was veel te jong gestorven door allerlei ziekten en rust in vrede, al is Paul nu 64 jaar geleden gestorven.

Niemand van het Instituut hadden geweten en gesproken, behalve alleen de priester-leraar van het instituut Mhr A v Lierop van hem de naast de directeur Mgr J v Overbeek en Mhr A v Uden, tenminste later Br. Epolonius, In dit jaar 1943 ,dat ik 15 jarige nog op het instituut, zag daar kwam de bijna volwassen 19 jarige Paul v d Merkhof op de grote speelplaats van het instituut terecht en de dove jongens keken zo erg gapende naar hem en snapen ze helemaal niks zoals ik ook hetzelfde. Paul voelde zich zelf dat was voor hem wel vervreemd. Dat klopt ja. Hij was het horende jongen dat hij vroeger bij het horende lager school in S' Hertogenbosch heeft gezeten. Het blijft een groot vraag dat waarom dat Mhr v Lierop heeft Paula van thuis zijn ouders gehaald naar het Instituut voor Doven te St. Michielsgestel.? Ook. Misschien heeft Mhr v Lierop de goede banden met de ouders van Paul, want Mhr v Lierop was ook afkomstig van Den Bosch waar zijn ouders daar woonde en het bekende de brillenwinkel.
Toen Paul op de speelplaats onder de boom zat met de korte broek en kwam Br. Alcuino naar hem toe en zeide hij dat Paul naar de boven op de slaapzaal voor de verwisseling naar de andere lange broek dat moest hij dragen. Paul begreep het niet en vroeg mij waarom hier dat doet niet mag wat hij zelf draagt? Ik antwoord dat hier op het instituut iedere de jongens moesten opgepast kleding droegen en Paul vond zeer belachelijk dat hij bij hem thuis het gewoon met het warmer weer de korte broek draagt en op het instituut het verboden was. Toch Paul leefde met de jongens goed omgaat en wel beetje vreemd dat hij toch in het hoogste klas bij Br. Corsinus zat en hij heeft al op de lager school afgemaakt toen hij 12 jaar oud was en ging hij naar het voortgezet onderijs in Den Bosch. Mhr v Lierop houdt Paul in de gaten en kreeg hij het hulp van Br. Epolonius met samen op het instituut blijft doorleven. Paul had mij nooit verteld dat waarom hij op het instituut zijn gekomen en ik vraag Paul ook niets en ik gaf hem geleel rust met mijn zonder het vraag. Paul werkt op de schoenmakerij onder de leiding van Br. Epolonius. Paula en ik waren goede vrienden en spraken elkaar over wat Paul zag en horen. Van op het instituut van de Broeders met de jongens hebben gesproken dat vond hij het veschrikkelijk, bleef hij liever zwijgen. Toen ik in 1944 van het instituut verlaat en Paul wordt van de jongensafdeling overgegaan naar de oud-leerling, omdat hij bijna 21 jaar oud was dat ben ik helemaal niet mee eens en laat Paul het gewoon vrij, toch houdt Mhr v Lierop en Br. Epolonius houden hem vast op het instituut. Waarom? Dus weet niemand niemand dat zoals ik ook. Maar later wist Br. Josaphat wel van Paul voor alleen onder de controle van Paul zijn het gezondheid en vertelde hij mij in stilletje dat Paul lijdt aan zijn de niervergifting. Och dat ik al heb wel gemerkt dat Paul drinkt erg veel op water dat vond hij zeer heerlijk om het water in zijn keel naar de maag vloeit. Toch schrok ik dat ik het gehoor van Br. Josaphat van het slechte nieuws en vertelde ook mij dat Paul wordt niet ouder van het leven. Die kan voor hem niet wordt gehoplen voor het genezen. Ik denk dat gaat niet alleen van de niervergifting en ook wat andere ziekte werd ingerepen. Het was zeer jammer voor Paul te jong moest van zijn de einde van het leven. Ik begon mij erg veel emotieneel over hem. Ik was in dit jaar thuis in 1944 heb ik de contact van Br. Epolonius gehad om ik iets graag wil weten over hem hoe gaat het. Toen de Bevrijding in St Michielsgestel kwam ik in December 1944 op het instituut voor Paul op bezoek dat waren bij elkaar de blijdschap weer zien en vertelde hij dat hij wel goed maakt. Hij vertelde mij dat hij begreep het niet dat hij te veel veel water heeft gedronken en vroeg hij of ik ook te veel water heb gedronken? Ik zei dat ik heb van af en toe de glaswater gedronken. Paul vond toch altijd heerlijk om het water zeer langzaam te drinken, voelde hij het water heerlijk door de keel naar de maag. Vermoedelijk dat hij helemaal niet wist van hem het gezondheid dat denk ik. Br. Epolonius kwam elke dag bij Paul voor het gezelschap samen gingen wandelen en op de bank zitten en elkaar praten en drinken en ik was er bij, toen Paul even weg ging en vertelde hij mij dat hij was zeer emotieneel over Paul van zijn ziekte. Hij houdt mij op het hoogte dat vertelt hij mij dat Paula zijn het leven niet lang meer duurt door het controle van de Huisarts via de ziekenbroeder Damanscenus in 1948. Van te voren aanbiet Mhr v Lierop een practige herenfiets voor Paul om van hem naar het buiten instituut van zijn genieten te fiesten vertelde Paul mij. Toen ik in het weekend op het instituut kwam vroeg Paul mij of ik de postzegels heb meegebracht ? Ja zei ik vroeg of wil je ook die graag hebben? En gaf ik de gedeelte postzegels aan paul en de rest aan Br. Epolonius die hij eas zeer hobby van de postzegels. Naderhand het bleef in het weekend de postzegels aan Paul en Br. Epolonius hebben gegeven. In het voorjaar 1949 had Br. Epolonius mij op het hoogte gesteld dat Paul het gezondheid nog slecht. En poosje later toen Paul in de schoenmakerij aan het werk bezig voelde hij zeer onwel en greep Br. Epolonius hem zo onmiddelijk naar de ziekenkamer werd gebracht. Paul ligt op bed en zeide hij dat vond hij heerlijk op bed rusten door de vermoedelijk erg moeheid van het geplaagde gesleepte ziekte. Br. Epolonius kon niet makkelijk uit de ziekenkamer waar Paul op bed lag weg ging en hield hij altijd graag bij Paul op bed blijft zit, dat duurde het niet lang voordat op zaterdag voor Bloksen pasen 23 april 1949 begon Paul het stervende op bed en kreeg hij de H. Sacramenten van de zieken door Mhr v Lierop. Br. Epolonuis bleef op de stoel bij Paul voor het waken en bidden en ik kreeg van hem het gehoor dat Paul ligt op bed met het stervende en ging ik naar de kapel de kaars aan het Mariabeeld werd aangestoken en ook alle Broeders werden opgeroepen voor het bijeenkomst in de kapel de rozenkrans bidden Br. Damanscenus heeft mij in de oud-leerlingen eetzaal geroepen om ik met hem naar de boven ziekenkamer binnen kwamen voor Paul het afscheid heb genomen en zei ik Paul mijn harte dank van je met mij heel goed in contact op ivd hebhen gehad en bidt voor mij en Br. Epolonius. en lacht Paul mij erg vriendelijk. Dan goede dag Paul en begon ik erg tranen van mijn ogen. Paul lag op bed en keek hij naar Br. Epolonius en zeide hij hem dat U bent mijn vader en in de middennacht op 24 April 1949 vroeg Paul wederom aan Br. Epolonius of mocht mijn hoofd op uw arm mocht liggen voor mij het sterven. Hij nam het hoofd van Paul ol de linkerarm en pakte hij de rozenkrans en bidt hij voor Paul Br. Damanscenus maakte de tafel klaar die het kruisbeeld met een paar kandelaars met brandende kaarsen op de fafel. Binnen uur later begon Paul zo erg vriendelijk en maakte hij zijn overeind op bed zat en praat hij met Br. Epolonius wat hij daar zag en tenslotte lag hij weer op kussen en neemt hij de hand van Br. Epolonis vast met zijn glimlach naar het licht in de ziekenkamer kijken en stierf hij erg zo mooi en zacht. En zag Br Epolonius naar Paul toe en wel zag hij zo erg heel mooi en was het einde van Paul zijn het lijden. Br. Epolonius ging van de ziekenkamer door de gang en was hij erg moe met zijn erg verdriet en volgende dag vertelde hij mij dat Paul was in de vroeg van het ochtend heel mooi was gestrove. En nam ik de hand van Br. Epolonius de conduleer ik met U het verlies van uw goede vriend Paul en zeide Hij de andersom voor mij ook. Op zondag Bloksen Pasen 24 April 1949 het hele instituut de Broeders, Zusters, oud-leerlingen Heren/Dames, jongens en meisjes kregen het gehoor verteld dat Paul v d Merkhof is overleden. Jammer dat ik niet bij de begrafenis van Paul aanwezig, omdat ik geen vrije dag van mijn werkgever heb gekregen. En dan in het weekend op Vrijdagmiddag kwam ik op het instituut en ben ik terecht naar het kerkhof waar het graf van Paul v d Merkhof rust, bracht ik de krands met blipoemen op het graf en bid ik voor hem de zielerust. Nadien ging ik naar de schoenmakerij waar Br. Epolonis daar en vertelde ik hem dat ik het juist van het kerkhof hier kwam. Br. Epolonius kreeg van zijn goede vriend Paul een mooie polshorloge om voor hem blijft te herinneren. Ik zeide het was een mooiste doel van Paul en vertelde Br Epolonis met zijn beetje glimlach dat hij heeft de postzegels van Paul gekregen, dat van mij aan Paul heb gegeven. Zo mooi dat vond ik wel goed en leuk. Paul van zijn 25 jaar leeftijd was voor hem te jong is heengegaan. Paul rust in vrede en dan over 31 dagen later het beste vriend en klasgenoot Jan Bettonille is overleden dat voor mij 2 vrienden heb ik kwijt.
Rene' van der Veen.

Rene v.d. Veen, je gaat nu zeker je verhalen vertellen over Paul v.d. Merkhof en daar weet ik van hem heel weinig van en nooit één keer in levende lijve gezien en gesproken maar had heel vaak zijn naam gehoord en volgens mij was hij ook na zijn overlijden begraven op het kerkhofje van het instituut en waarom juist daar en niet in zijn eigen woonplaats waar ook zijn familie woonden. Wel vreemd!

Van Jan Bettonville had ik daar nooit eerder van gehoord en daarbij kan ik niets van vertellen over hem.