Rene, Frans en Jan, als jullie nu eens MIJN pas uitgekomen boek gingen lezen....."Waarom? Krijgen stille moorden toch gehoor?"
Dat is een misdaadroman wat gebeurde in de jaren 50 van de vorige eeuw. Dat is een NIET WAAR gebeurd verhaal. Velen vonden het wel een spannend boek dat geschreven is door een DOVE auteur. Ik ben er zelf trots op dat ik het voor elkaar heb gekregen.

Jan Jonkman en Frans van Rijn. Zo eindelijk weer bijelkaar aan de site schrijven. Hier gaat over de boeken dat het meeste dove jongens hielden helemaal niet van lezen, maar ze wisten ook niet dat de vele leesboeken en sprookjesboeken zijn weggeborgen naar het beneden van de toneel in de bergruimte. Zoals in het weekend de courant voor de grote jongens in de speelzaal kunnen kijken en lezen, maar dat heeft helemaal niets aan van het gelezen, dat de verhaaltjes, reclame, foto's hebben uit de courant weggeknipt en zag dat er veel groot gaatje in courant. Vroeger was zeer streng dat in de speelzaal mochten van Br. Theobertus aan de tafel spelen met de speelgoed, een groot en een klein biljart en ook kaarten.
Ook wie de jongen de straf dat moest hij in de speelzaal de vellen losse papier in totaal 100 of meer hetzelfde de zin schrijven " ik zal voortaan gehoorzaam zijn " De groter jongens deden wat kunnen knustelen naar het houtsnijwerken, zagen, verven. Onder de schooltijd van het hoogste klas 9 en 10 leerden de jongens maar voor 2 en half uur , daarna gingen ze naar de ambacht kleer/schoenmakerij werken in 3 en half uur plus gymanstiek en 4 en 1/4 uur plus geen gymanstiek. Dus overal de lage nievau aan het dovenonderwijs.
Toen ik van het instituut verlaat naar mijn ouders thuis en gaf mijn vader de boek aan mij dan heb ik dit weggelegd dat ik heb zeer hekel van het lezen, maar later kreeg ik spijt van dat het beter was geweest op de school zo mogelijk de boek lezen dat is belangerijk voor de dove jongens om ze wer goed zin te uitspreken en schrijven, ook vooral het begrijpen lezen. Nu lees ik wel de boek maar tegenwoordig de Nederlandse talen was zeer hoogste te veel woorden die maakt het moeilijk om te begrijpen, Vooral in Belgie de Vlamingen taal vond ik altijd prettig. Jullie hebben wel gelijk dat het meeste doven houden niet van lezen, dat is wel jammer. Voor mij ook spijtig.
Rene van der Veen.

Frans, wat je hieronder schreef klopt wel. Inderdaad hadden de jongensafdeling al eerder een bibliotheekje. Dat was opgeborgen in een grote te sluiten kast in de toneelzaal. We kregen dat partij leesboeken al in 1948, na de grote opknapbeurt van de speelzaal na de brand in November 1947. Het klopt ook wat je schreef dat veel jongens niet van lezen hielden. Het is mij ook bekend dat Piet van Dongen van lezen hield en ook van Thomas van Velzen was een echte boekenwurm. Ik zelf lees niet vaker dan anderen, ook veel spannende jongensboeken zoals ,Arendsoog' en ,De hut van Oom Tom' en ook van ,Dik Trom'enz. Ik zat vaak te lezen terwijl ik luisterde naar de radio die achter mijn rug aanstond en naast de lessenaar van Br. Theobertus. De moeilijke woorden die ik in boeken voorkwam die ik niet begreep vroeg ik wel vaker aan Br. Theobertus die duidelijker uitlegde. Het boek die jij beschreef van de indianenverhaal ,Winnetou' heb ik ook gelezen en die kreeg ik te lezen van Mr. v. Lierop en dat had hij die ook en het is in pocketuitvoering. Hij gaf het mij toen hij een potje ging schaken met een schaakliefhebber. Dat veel jongens niet van lezen hielden had Br. Theobertus ook veel stripverhalen in de kast liggen en daar waren wel heel veel jongens wel verzot op zoals bekende stripverhalen van ,Kuifje en Bobbie' en ,Suske en Wiske'. enz. Bij de broeders in hun rekreatiezaal, waar nu de receptie bevindt hadden ze ook kasten vol boeken achter glas, maar veel broeders maakten daar heel weinig gebruik van. Ze lazen liever de ,Volkskrant' van de dag en luisterden naar de radio die aanstond. ,Telegraaf' en andere neutrale bladen was taboe. Biljarten deden enkelen wel maar ping-pongtafel is daar niet gezien.

Het verslag van deze foto's verbazen mij erg, want toen ik op het I.v.D. zat bij bro. Theobertus stond er in de grote speelzaal een grote kast vol boeken, maar de jongens hielden niet van boeken lezen, ik ken wel een jongen, en dat was Piet van Dongen, die hield heel veel van lezen en van zijn partner, Dina van Boxtel, kreeg ik nog te horen dat Piet tot zijn dood toe van lezen hield. Ik zelf hield ook van lezen en kreeg van mr. van Uden ook nieuwe leesboeken om te lezen, een boek ken ik nog goed en de titel was Winnetou. Zo te zien hadden de jongens eerder boeken te lezen in de speelzaal dan de meisjes. Een bibliotheek is wel een mooie naam om te noemen, maar de feiten zijn gelijk. Bij de jongens was de bibliotheek in een gesloten kast en bro. Theobertus had daarvoor alleen de sleutel!!!