De bijgaande foto van Piet Bankras op van zijn leeftijd 17 jaar zo goede en flink jongen en voor hem wel erg heeft meegemaakt door de Duitsers in het Tweede Wereldoorlog in 1944 op de Dag van Dolle Dinsdag in September 1944 dat de gealliereerden waren aangekomen in het Zuid Nederland in stad Breda daar de grote bos hedden voor paar maanden ondergedoken tot de bevrijding van de Stad Breda op 29 Oktober 1944. Ik bleef voor Piet de mijn goede herinnering zo mogelijk goed bewaart van mijn hele leven.
Rene van der Veen.

Frans van Rijn. Je schreef het juist goed, Zo dat ik vind erg leuk om Br. Epolonius zat op de stoel met 2 armen bijeklaar en rookt nog steeds altijd de goede sigaar. Hij was zeer trots op de schoenmakers Piet Bankras en Jacob Bleeker die ze vroeger op het instituut in de schoenmakerij onder de leiding Br. Epolonius en van het begin de leiding Br. Rupertus en Br. Theocritus.
Alle tween hebben het getuigenschrift met de leerling-diploma behaald en zijn voorgoed van het instituut verlaten. Piet Bankras was mijn goede vriend en klasgenoot en op de school haalde hij zeer hoogste punten van de sommetjes dat hij goed in zijn hoofd kunt berekend. Toen hij thuis bij zijn ouders in Obdam woonde en was hij het oudste van zijn broer en zussen. Zijn ouders hebben wel 9 kinderen. Piet moest ging werken voor het geld verdienen voor zijn ouders en hun kinderen. Wel voor hem was het geluk dat mocht hij eigen schoenmakerzaak beginnen voor een diploma. Door de grote steun van zijn broers dat ze met de kamer van koophandel in Alkmaar hebben de toestemming gevraagd om de bedrijfvergunning voor de schoenmakerzaak in het dorp Obdam te vestigen, Later kreeg hij de vergunnig uit Den Haag en begon hij van zijn leeftijd 18 jaar. Voor hem vond nog altijd plezierig aan het werk en moest hij elke week op maandags in het dorp Obdam waar daar de klanten woonden dat de schoenen werd gehaald voor de reparatie. Zoals Jacob Bleeker ook precies hetzelfde dat hij veel het hulp van Br. Epolonius dat bij hem thuis zijn geweest in Alkmaar. Vanaf in 1944 voor het laatste van het instituut zag ik Piet niet veel meer, maar wel paar keer in Alkmaar heb ontmoet met 4 doven Piet Bankras, Jacob Bleeker, Cees Borsten, en Arie de Goede met het gezelschap naar de cafe in de kelder hebben wij veel pinter gedronken. Later toen ik bij de Militair Defensie terecht en moest ik het lichting ( nieuwe dienstplechting ) naar Den Helder voor het uniformen kunnen beschikken. Rond middag was het werk klaar en kwam ik de langs naar Obdam ( vlakbij Heerhugowaard ) bij Piet Bankras op bezoek voor het eerste keer. Ik kwam aan de perron in Obdam aan en wist ik niet waar Piet Bankras woonde, maar noem ik dat het bekende maar een schoenmaker in Obdam dus kent de iedereen de schoenmaker heel goed.
En zeide mij dat de kerk zo vlakbij piet woonde de adres
Poststraat. Oke en liep ik maar 5 minuten zag ik daar het buiten een bord schoenmakerij en wist ik dat piet daar was.
Wel leuk dat ik nog herkende goed toen Piet in de werkplaars werkte en kwam bij hem binnen, schrok Piet en keek hij mij dat dacht hij dat ik de deurwaarder met de dwangbevel in mijn tas voor het geld plukken. Ik begon wel lachen en schrok Piet dat eindelijk herkent mij het goed.
Verder zaten we elkaar verder gezellig en vertelde Piet mij over het Tweede Wereldoorlog dat hij wat zo vreselijk heeft meegemaakt. Toen in 1944 de dolle dinsdag in September begon de Duisters wat erg panniek en wanhopig, dan ze deden de Nederlandse Brugers oppikken en werd vervoerd naar Duitsland om daar moesten te werken. Piet zijn leeftijd 16 jaar werd ook door de Nederlandse waffens opgepakt en per vrachtwagens met de jongere maanen en Piet er bij werden vervoerd naar Heerhugowaard in het gebouw die daar de Nederlandse waffens in hun bezit werden irdereen verhoord. Piet moest tegen de muur stond met 2 armen omhoog en begon hij erg trillen en bang, dacht hij zal wel de kogel krijgt. En ook hij hoe moest eerder denken, wat hij de openbaring moest antwoordt geven, anders krijgt hij de kogel in zijn hoofd. Een waffens soldaat riep Piet en kwam het niet, dus werd de soldaat wanhopig en liep naar Piet toe met zijn uitschelden woorden. Piet moest wel zeggen. Dat ik ben geheel doof. Maar de soldaat geloofde hem niet dat dacht hij voor de smoesje om voor de gek te houden.
Piet stond met zonder geen raad meer, Toch was zeer gelukt dat een van de enige Nederlandse Waffens kende Piet het goed en sprak hij met de hoge waffens officier dat Piet was waarlijk doof en woonde in Obdam.
Goed dan kreeg Piet xijn achter de lichte schop van de waffens soldaat en zeide hij schiet maar op terug naar huis. Piet vroeg aan de waffens soldaat of wie kunt mij naar huis brengen. En antwoordt de hoepel op naar huis.
Piet begon eindelijk rustig en van te voren heeft wel flink gebonsd op zijn hart. Piet bleef meestal tuis zolang tot het bevrijding opkomst dat duurde wel langer dan gedacht.
In vrije tijd het weekend in het strenge winter de ijsselmeer totaal flink had gevroren. Piet was zeer liefhebberij van de schaatsen zoals op het instittut de overstroming van de dommel daar kunt Piet goed oberal schaatsen. Piet ging van Obdam naar de ijsselmeer en schaatsen hij naar de procvinie Friesland en keerde werr teurg en vond hij zo leuke in het winterweer. Verder werkte hij in werkplaats en begon de omzet van de financiel beetje probleem doordat de invoering van B.T.W. ( Belasting ToeWaarde ) in 1969.
Ik kwam bij hem de steun helpen voor de berekening van de belastingen dat moest Piet zelf betalen van de Premie A.O.W. Algemene ziektewet enz. Dat was nooit plezierig zaak, zoals ik ook mijn kleermakerzaak ook hetzelfde heb meegemaakt. Dus kreeg de eigenzaak nooit vakantiegeld dus moest de werkgever zelf sparen en ook voor de pensioenpremie die was niet verplicht, als wie niet doet dan maar als wie 65 jaar wordt en krijgt de uitkering A,O.W. Met zonder pensioen dus wel meestal het probleem voor de kleine zelfstandig bedrijf. Piet werkt al meer dan 50 jaar van zijn eigen schoenmakerzaak en kreeg hij de koninklijk onderscheiding en ook Jacob Bleeker. Voor Br. Epolonius kreeg de dubbel trots van hun van hem volle de verdienstelijk op het instituut. In 1993 op 29 juli wordt Piet 65 jaat en kreeg de uitkering A.O.W. Met zonder pensioen, daarom hield hij nog verder blijven werken en dan Piet vroeg mij hoe moest hij opgeven van de inkomsten en uitgaven berekend. Gelukkig ik help hem mee en zeide ik dus maar gewoon werken en verdient je wat van het werk plus de uitkering A.O.W. En mag je maar 20 procent van het inkomen werd afgetrokken en over- gebleven van bruto en de uitkering. A.O.W. samen moesten opgegeven aan de belastingdienst, maar moest eerste via de boekhouder in de kasboek heeft geschreven.
Piet dacht van te voren dat hij nog goed en gezond zou blijven en praat hij ook dat hij nooit ziek heeft gehad en begon ik mijn vuist onder de tafel kloppen dat willen zeggen dus weet niemand dat. Wel erg jammer in 2000 kreeg Piet zijn de gezondheid niet goed best dat moest hij eigenlijk naar de huisarts op de spreekuur komen, maar had hij zeer de hekel van de huisarts omdat hij in lange jaren nooit bij de huisarts zijn geweest. Toch ik heb hem een goed advies gegeven dan moest je gewoon naar de huisarts komen en vertel hem wat je het mankeert die wordt onderzocht dat Piet lijdt aan de prostaat en wat de bloedvernauwing door het lichaam en kreeg hij de tabelletten. Maar voor Piet niet gemakkelijk om de goede printer achter te laten dat hij van zijn hele leven zo gewoonte veel bier heeft gedronken. Van het verleden heeft hij geen probleem en nu onder de ziekte kreeg wel probleem. In het voorjaar 2001 moest hij naar het ziekenhuis in Alkmaar voor het onderzoek, daarna werd hij opgenomen. Piet heeft helemaal geen opgemak in het ziekenhuis moest blijven liggen. Het valt niet mee voor Piet en zijn vrouw Aaltje had erg veel bezorgd over hem. Later mocht Piet weer thuis van het ziekenhuis en boven op bed moest rusten. De ziekte straalt het hele lichaam toe en begon Piet niet meer verder kracht om weer aan het werk te begint. Op de dag 18 feburuari 2001 overleed Piet zo erg kalm en zacht van zijn leeftijd 73 jaar,
Piet is geboren in Obdam op 29 Juli 1928 en op het instituut werd opgenomen in September 1932 op de voorschool. En verlaat van het instituut op 25 Juli 1944,
Piet werd begraven op het kerkhof in Obdam. Ik was niet er bij gewoond wegens mijn griep thuis jammer !!!!
Piet rust in vrede en zijn vrouw aaltje Aaltje het sterkte in het komende jaren.
Rene van der Veen.

Die ontmoeting was zeker in Alkmaar, want die oud-leerlingen woonden dicht bij elkaar en dat zijn Jacob Bleeker en Piet Bankras, allebei oud-leerlingen van de schoenmakerij van het i.V.d. En in Nuland was het bij de zusters!!!, daar hebben de die mannen niets mee te maken!!!